Η Σέλμαν Α.Ε., ηγέτης της ελληνικής βιομηχανίας ξύλου και προϊόντων ξυλείας, τίθεται επί κεφαλής μιας μεγάλης προσπάθειας με στόχο την ορθολογική εκμετάλλευση των ελληνικών δασών με τον καθαρισμό τους από τα υπολείμματα υλοτομίας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη για την παραγωγή μοριοσανίδας συμβάλλοντας παράλληλα στην προστασία και την αειφόρο ανάπτυξή τους.
H εταιρία προέβη σε εκτενή ενημέρωση των δημοσιογράφων του Οικονομικού Τύπου εκθέτοντας τους προβληματισμούς της και προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα για την επίτευξη του ανωτέρω στόχου.
«Η βιωσιμότητα της βιομηχανίας ξύλου συνδέεται άμεσα με την βιωσιμότητα των δασών, και, όσο και αν αυτό ακούγεται παράξενο, είναι η αλήθεια, με την προϋπόθεση ότι αναφερόμαστε σε μια βιομηχανία ξύλου σοβαρή, παγιωμένη στην αγορά και με θετική προϊστορία δεκαετιών» ήταν το κεντρικό συμπέρασμα της συζήτησης που έγινε. «Η επιβίωση του ενός, εξαρτάται και συνδέεται άμεσα με την επιβίωση του άλλου» ήταν η χαρακτηριστική φράση αναφορικά με τα δάση και την βιομηχανία ξύλου στην Ελλάδα. Η κατάσταση των Ελληνικών δασών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Γεωργίας, μόνον το 19% της ελληνικής γης των 132 εκ. στρεμμάτων, δηλαδή περί τα 25 εκ. στρέμματα, καλύπτονται από δάση. Από αυτά, το 65% ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο ενώ το υπόλοιπο 35% είναι μη δημόσια δάση, μοναστηριακά και λοιπά.
Από τα 25 εκ. στρέμματα ελληνικού δάσους, παραγωγικά -με την έννοια της βιώσιμης εκμετάλλευσης- είναι μόνον τα 10 εκ. στρέμματα. Η υγιεινή και ποιοτική κατάσταση των δασών μας χαρακτηρίζεται ως μη ικανοποιητική, λόγω της κακοποίησής τους από τις πυρκαγιές και την ανεξέλεγκτη βοσκή, καθώς και λόγω της μικρής μόνο κλίμακας στην οποία διενεργείται καλλιεργητική υλοτομία αλλά και της ανεπαρκούς αναδάσωσης. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι υπάρxει δυνατότητα για αναδάσωση 100 χιλ. στρεμμάτων ετησίως ή 2 εκ. στρεμμάτων σε 20 xρόνια, ενώ στην πραγματικότητα αναδασώνονται μόνο 40.000 στρέμματα ετησίως.
Το πρόβλημα της πρώτης ύλης
Όσον αφορά στο δάσος ως πηγή πρώτης ύλης, αναφέρθηκε συγκεκριμένα ότι βάσει των στοιxείων του υπουργείου Γεωργίας το συνολικό ξυλαπόθεμα προς εκμετάλλευση ανέρxεται σε 4 εκ. κυβικά μέτρα ετησίως ενώ η παραγωγή ξυλείας είναι μικρότερη των 2 εκ. κυβ. μέτρων (δηλαδή πέραν του ότι το δάσος είναι μικρό δεν γίνεται και σωστή εκμετάλλευσή του) εκ των οποίων τα 1,3 εκ. κ.μ πηγαίνουν για καυσόξυλα και τα 0,6 εκ. κ.μ. για τις ανάγκες της βιομηxανίας, επί συνόλου αναγκών άνω του 1,0 εκ. κ.μ. - υπολογιζομένων μόνο των αναγκών για την παραγωγή μοριοσανίδας.
Αποτέλεσμα αυτού είναι να υπάρχει αναγκαστική εισαγωγή πρώτων υλών, με άμεση αρνητική επίδραση στο κόστος μεταφορικών, ανοδική πίεση στις τιμές των εγχωρίων πρώτων υλών, και εξάρτηση της Ελληνικής παραγωγής από απρόβλεπτους παράγοντες όπως τα πρόσφατα εμπόδια από τις αρχές τις Βουλγαρίας στις εξαγωγές ξύλου προς την Ελλάδα. Ενδεικτικά, σήμερα στην παραγωγή μοριοσανίδας η πρώτη ύλη αντιπροσωπεύει το 30-35% του συνολικού κόστους παραγωγής.
Η πρόταση της βιομηχανίας
Η εισαγωγή της πρώτης ύλης απορροφά οικονομικούς πόρους οι οποίοι χρησιμοποιούνται από τα κράτη εισαγωγής για την βελτίωση των δασών τους, ενώ θα μπορούσαν οι ίδιοι πόροι να χρησιμοποιηθούν εδώ, συμβάλλοντας στην καλύτερη εκμετάλλευση του δασικού μας πλούτου και στην αύξηση της απασχόλησης με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και μάλιστα σε περιοχές που μαστίζονται από την ανεργία. «Θα μπορούσαμε», σημείωσαν στελέχη της εταιρίας, «με πολύ λιγότερο κόστος να προμηθευόμαστε τις πρώτες ύλες από την ελληνική αγορά και να μη φεύγουν πόροι στο εξωτερικό, διαδικασία η οποία αυξάνει και το κόστος του τελικού προϊόντος».
Σημαντική ποσότητα υπολειμμάτων υλοτομίας απομένει μετά την ξύλευση μέσα στα δάση και μετατρέπεται σε πιθανή εστία πυρκαγιάς αλλά και ανάπτυξης μυκήτων, προκαλώντας σημαντικές καταστροφές και υποβάθμιση των δασικών εκτάσεων. Με δεδομένη την βοήθεια της ηγεσίας του Υπουργείου Γεωργίας, η βιομηχανία θα μπορούσε να συμβάλει ουσιαστικά στην βελτίωση της υπάρχουσας κατάστασης, με στόχο να γίνεται πλήρης εκμετάλλευση του δασικού πλούτου, με την αξιοποίηση όλων των υπολειμμάτων που απομένουν μετά την ξύλευση των κορμών.
Το βασικό μήνυμα είναι ότι υπάρχει η βούληση και η δυνατότητα της βιομηχανίας ξύλου, υπό την συνεχή επίβλεψη των υπεύθυνων δασαρχών, να αναλάβει αυτό το έργο, με αποτέλεσμα την αντιμετώπιση του προβλήματος εισαγωγής πρώτων υλών, την προστασία των ελληνικών δασών και την ενίσχυση της απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο.